jungki391
May 6th, 2015, 12:54
ฉันมีครอบครัวอยู่กินกับสามีมาห้าปีคะ จนมีเด็กน้อยสองขวบหนึ่งคน เป็นเด็กผู้ชายเป็นโซ่ทองคล้องใจให้กับเราทั้งสองมากยิ่งขึ้นและขณะนี้ก็กำลังตั้งท้องอยู่อีกหนึ่งคนในท้อง เราอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข ครอบครัวเรามีความสุขปกติไม่เคยมีปัญหาให้ต้องร้อนใจคะ แต่เรื่องมาทุกข์ใจเมื่อเดือนที่ผ่านมาคะ ดีฉันมีท้อง ไปตรวจ คุณหมอเจาะเลือด แล้วพบว่าดิฉันเป็นโรคเอชไอวี ดิฉันตกอยู่ในสถานะที่แย่มากคะ คุณหมอไม่ได้ช่วยอะไรมากคะ เพียงแต่บอกให้ดูแลสุขภาพให้ดี และระมัดระวังการแพร่เชื้อต่อ รู้สึกว่าชีวิตที่มีอยู่และอนาคตทั้งหมดกำลังจะพังแล้วดิฉันโกรธสามีมาก ที่ทำให้ดิฉันต้องตกอยู่ในภาวะนี้ เพราะว่าทำให้อนาคตของดิฉันไม่เหลือเลยในขณะนั้นคิดแบบนี้คะ รู้สึกแย่มากๆ
ในขณะนั้น เพราะสามีดิฉันเอง ทำการงานส่วนตัว ต้องเดินทางไปไหนมาไหนอยู่เสมอๆ อาจจะมีไปเที่ยวกับผู้หญิงอื่นบ้างเป็นแน่ ดิฉันทรุดเข้าอ่อน ไม่รู้จะทำอย่างไร ลูกน้อยที่อยู่ในท้อง จะต้องมารับเคราะห์กรรมในครั้งนี้ด้วยหรือ เมื่อดิฉันกลับมาถึงบ้านก็โวยวายใส่สามี แล้วก็ให้ไปตรวจ พบว่าเป็นโรคเอชไอวีแน่แท้ละคะ ดิฉันเสียใจมาก จนควบคุมสติได้ ไม่ถามที่มาเลยคะว่าติดมาได้อย่างไร เพราะนาทีนี้ ต้องเป็นแนวทางในการแก้ปัญหาที่เกิดแล้ว เราจะดูแลลูกน้อยในท้องของเราอย่างไรดี เขาจะมีชีวิตลืมตามขึ้นมาจะติดโรคเอชไอวีจากดิฉันไหม กลุ้มมากๆคะ พบคุณหมอ ก็ให้ดูแลสุขภาพให้แข็งแรง เตือนว่าไม่ให้เครียด ยิ่งเครียดจะยิ่งทรุดหนัก ดิฉันก็ว่าทำใจได้ไม่เครียด แต่ก็นอนไม่หลับแอบกังวลวิตกอยู่ตลอดเวลาคะ สามีก็รับผิดชอบ พาไปหาหมอตลอด หาข้อมูลในการดูแลสุขภาพ และก็มากูแลดิฉันดีมากๆเลยคะ แต่พอรู้ว่าเป็น ดิฉันเป็นไข้หวัดใหญ่ทรมานมากๆ และเราก็ต้องระวังดูแลสุขภาพของเราไว้ แต่มันยากมากๆเลยคะ ไม่ว่าจะยังไงอาการก็ไม่ดีขึ้นเลย ทรมานจนอยากจะลาโลกนี้เลยคะ แต่ก็ต้องขอบคุณสามีของดิฉันด้วย ที่พอรู้ว่าติดเชื้อโรคเอชไอวี (http://www.hibstation.com/index.php?mo=3&art=42209117)แล้ว เขาก็ดูแลใส่ใจ ประมาณว่ารับผิดชอบน่ะคะ ในสิ่งที่ตนเองนำมาแพร่เชื้อ แต่ก็แอบคิดว่าดีที่ยังสำนึกได้คะ โรคภัยรุมเร้าแต่กำลังใจดี เขาสู้เราก็สู้คะ สามีก็พยายามหายา อาหารเสริม มาดูแลบำรุงสุขภาพเราให้แข็งแรง ไม่อยากให้ส่งผลกระทบต่อลูกน้อยในครรภ์ คุณหมอเองก็ไม่สามารถบอกเราหรือว่าให้คำตอบเราได้ ว่าลูกเราจะได้รับเชื้อหรือป่าว อีกอย่างคือทำบุญด้วยคะสามีจะพาดิฉันและลูกๆไปทำบุญตลอดคะตั้งแต่ที่ดิฉันและคุณสามี ตรวจพบเชื้อโรคเอชไอวี มองไม่เห็นด้วยตาแต่ก็ไม่ลบลู่คะ อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวรคะ ก็เป็นที่พึงทางใจอีกทางคะ
ชีวิตนี้ไม่มีอะไรคงที่จริงๆคะ รู้สึกปลงกับชีวิต ห่วงก็แต่ลูกน้อยคะที่กำลังจะเกิดมา ไม่รู้ว่าแกลืมตาดูโลกแล้วจะต้องมีโรคร้ายติดตัวมาด้วยตั้งแต่เกิดหรือเปล่า แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้ยืนมาถึงทุกวันนี้ได้ก็เพราะครอบครัว กำลังใจจากคนรอบข้างคะ สำคัญมาก หากเรามีคนรอบข้างที่กำลังป่วย อ่อนแอ ฝากทุกๆท่านให้กำลังใจกันมากๆนะคะ ดิฉันผ่านมาได้เพราะกำลังใจจริงๆคะ การให้กำลังใจเป็นสิ่งที่มองไม่เห็นแต่มากด้วยคุณค่าทางจิตใจที่จะหล่อเลี้ยงคนที่ได้รับให้ผ่านกับสิ่งร้ายๆที่เกิดขึ้นได้คะ
http://upic.me/i/yc/slg62.jpg (http://upic.me/show/55005050)
ในขณะนั้น เพราะสามีดิฉันเอง ทำการงานส่วนตัว ต้องเดินทางไปไหนมาไหนอยู่เสมอๆ อาจจะมีไปเที่ยวกับผู้หญิงอื่นบ้างเป็นแน่ ดิฉันทรุดเข้าอ่อน ไม่รู้จะทำอย่างไร ลูกน้อยที่อยู่ในท้อง จะต้องมารับเคราะห์กรรมในครั้งนี้ด้วยหรือ เมื่อดิฉันกลับมาถึงบ้านก็โวยวายใส่สามี แล้วก็ให้ไปตรวจ พบว่าเป็นโรคเอชไอวีแน่แท้ละคะ ดิฉันเสียใจมาก จนควบคุมสติได้ ไม่ถามที่มาเลยคะว่าติดมาได้อย่างไร เพราะนาทีนี้ ต้องเป็นแนวทางในการแก้ปัญหาที่เกิดแล้ว เราจะดูแลลูกน้อยในท้องของเราอย่างไรดี เขาจะมีชีวิตลืมตามขึ้นมาจะติดโรคเอชไอวีจากดิฉันไหม กลุ้มมากๆคะ พบคุณหมอ ก็ให้ดูแลสุขภาพให้แข็งแรง เตือนว่าไม่ให้เครียด ยิ่งเครียดจะยิ่งทรุดหนัก ดิฉันก็ว่าทำใจได้ไม่เครียด แต่ก็นอนไม่หลับแอบกังวลวิตกอยู่ตลอดเวลาคะ สามีก็รับผิดชอบ พาไปหาหมอตลอด หาข้อมูลในการดูแลสุขภาพ และก็มากูแลดิฉันดีมากๆเลยคะ แต่พอรู้ว่าเป็น ดิฉันเป็นไข้หวัดใหญ่ทรมานมากๆ และเราก็ต้องระวังดูแลสุขภาพของเราไว้ แต่มันยากมากๆเลยคะ ไม่ว่าจะยังไงอาการก็ไม่ดีขึ้นเลย ทรมานจนอยากจะลาโลกนี้เลยคะ แต่ก็ต้องขอบคุณสามีของดิฉันด้วย ที่พอรู้ว่าติดเชื้อโรคเอชไอวี (http://www.hibstation.com/index.php?mo=3&art=42209117)แล้ว เขาก็ดูแลใส่ใจ ประมาณว่ารับผิดชอบน่ะคะ ในสิ่งที่ตนเองนำมาแพร่เชื้อ แต่ก็แอบคิดว่าดีที่ยังสำนึกได้คะ โรคภัยรุมเร้าแต่กำลังใจดี เขาสู้เราก็สู้คะ สามีก็พยายามหายา อาหารเสริม มาดูแลบำรุงสุขภาพเราให้แข็งแรง ไม่อยากให้ส่งผลกระทบต่อลูกน้อยในครรภ์ คุณหมอเองก็ไม่สามารถบอกเราหรือว่าให้คำตอบเราได้ ว่าลูกเราจะได้รับเชื้อหรือป่าว อีกอย่างคือทำบุญด้วยคะสามีจะพาดิฉันและลูกๆไปทำบุญตลอดคะตั้งแต่ที่ดิฉันและคุณสามี ตรวจพบเชื้อโรคเอชไอวี มองไม่เห็นด้วยตาแต่ก็ไม่ลบลู่คะ อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้กับเจ้ากรรมนายเวรคะ ก็เป็นที่พึงทางใจอีกทางคะ
ชีวิตนี้ไม่มีอะไรคงที่จริงๆคะ รู้สึกปลงกับชีวิต ห่วงก็แต่ลูกน้อยคะที่กำลังจะเกิดมา ไม่รู้ว่าแกลืมตาดูโลกแล้วจะต้องมีโรคร้ายติดตัวมาด้วยตั้งแต่เกิดหรือเปล่า แต่ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำให้ยืนมาถึงทุกวันนี้ได้ก็เพราะครอบครัว กำลังใจจากคนรอบข้างคะ สำคัญมาก หากเรามีคนรอบข้างที่กำลังป่วย อ่อนแอ ฝากทุกๆท่านให้กำลังใจกันมากๆนะคะ ดิฉันผ่านมาได้เพราะกำลังใจจริงๆคะ การให้กำลังใจเป็นสิ่งที่มองไม่เห็นแต่มากด้วยคุณค่าทางจิตใจที่จะหล่อเลี้ยงคนที่ได้รับให้ผ่านกับสิ่งร้ายๆที่เกิดขึ้นได้คะ
http://upic.me/i/yc/slg62.jpg (http://upic.me/show/55005050)