PDA

แสดงเวอร์ชันเต็ม : ประสบการณ์จริง จากเด็กใจแตก กลายมาเป็นเจ้าของผู้ครอบครองกิจการรับผลิตเสื้อ



sahawath97
June 13th, 2015, 17:46
สวัสดีค่ะ ดิฉันเขียนบทความนี้เพราะมีความตั้งใจที่อยากจะแชร์ประสบการณ์ สำหรับคนที่อาจจะเคยผิดพลั้งในอดีต และท้อแท้หมดกำลังใจกับโชคชะตา เพื่อเป็นแรงบันดาลใจให้ต่อสู้ เก็บเอาความผิดพลาดพลั้ง
เผลอมาเป็นบทเรียน และก้าวต่อไปอย่างเข้มแข็ง จนสามารถก้าวผ่านไปมีชีวิตที่ดีและเป็นที่ภาคภูมิใจภูมิใจได้ค่ะ
ตัวดิฉันเองปัจจุบันเป็นเจ้าของร้านขายเสื้อผ้า มีสาขาอยู่สามแห่ง มีโรงงานรับผลิตเสื้อ ซึ่งอาจจะไม่ใหญ่ใหญ่โตมาก เป็นของตัวเอง นอกจากจะผลิตเสื้อวางหน้าร้านตัวเอง 
ยัง รับผลิตเสื้อยืด เสื้อโปโล ต่างๆอีกด้วย รายได้เงินได้ต่อเดือนจัดว่าดีมาก เข้าข่ายมีกินมีใช้ มีเหลือ สามารถเลี้ยงพ่อแม่บูรพการี    รับผลิตเสื้อ (http://www.sahawath.com)
 และคนในครอบครัวทุกคนให้สบายสบายดีได้ แต่กว่าจะมีวันนี้ไม่ได้มาง่ายๆเลย
ตอนเด็กๆ พ่อดิฉันขับแท็กซี่  ส่วนแม่เมื่อก่อนเคยรับผลิตเสื้อเด็กเล็กๆน้อยๆ แต่พอทำไปทำมามีปัญหาปมปัญหาจุกจิกมาก จึงเลิกไป และจากนั้นก็มาอยู่บ้านเฉยๆไม่ได้ทำอะไร  ทั้งสองมักจะมีปาก
เสียงกันบ่อยๆ ทะเลาะทะเลาะเบาะแว้งกันเสียงดัง ดิฉันและน้องมักจะ
ร้องไห้เป็นประจำ เวลามีปัญหา ก็ไม่กล้าปรึกษาขอคำแนะนำท่าน เพราะพ่อก็ทำงาน ทำเสร็จก็กินเหล้า ส่วนแม่ก็เล่นไพ่ บวกกับเอาแต่คอยสืบว่าพ่อนอกใจนอกใจ
ไหม อยู่ตลอดๆ  ดิฉันโตมาอย่างโดดเดี่ยวลำพัง  ไร้ที่พึ่งทางใจ  ที่จริงดิฉันเป็นคนชอบเรียนเล่า
เรียน  ชอบอ่านหนังสือมากๆ แต่ด้วยสถานการณ์ที่บ้าน ทำให้ดิฉันเบื่อหน่ายรำคาญชีวิต ไม่มีกำลังใจ ไม่อยากทำตัวเป็นคนดี และทำตัวเกเรดื้ออยู่เสมอ
ดิฉันโดนไล่ออกให้ออกจากโรงเรียนจากเรื่องตบตี ดิฉันค่อนข้างมีเรื่องตบตี แย่งผู้ชายบ่อยๆ ไม่ตั้งใจเรียน ทำผิดกฎกฎแทบทุกข้อ หลัง
จากออกมา ก็ทำงานรับจ้างเล็กๆน้อยๆไปเรื่อย แต่ก็มิวาย จะโดนดูถูกหมิ่นน้ำหน้าเนื่องจากสังคมแถวบ้านแคบแคบมาก มีอะไรก็รู้กันทั่ว ดิฉันใช้ชีวิตไปวันๆ ทำงานพอมีเงินกินข้าว
วันต่อวัน ไม่นึกถึงอนาคต จนทุกคนเอือมระอาเหนื่อยหน่าย  และมองฉันเป็นคนไม่เอาไหนมาโดยตลอดทั่ว
วันหนึ่งขณะที่ดิฉันกำลังจะไปเดินตลาดนัด เห็นประกาศรับสมัครแม่บ้านเด็กรับใช้  ดิฉันอยากหางานประจำ จึงโทรไปสมัคร และนัดพบพูดคุยวันรุ่งขึ้นรุ่งขึ้น  เมื่อไปพบกับผู้ว่าจ้าง ขอเรียกว่า คุณเอ .. คุณเอเป็นผู้ใหญ่วัยเดียวกับแม่ดิฉันแต่ เป็นคนที่อบอุ่นมาก ใจดีใจอารีสุดๆ คุณเอ
เป็นเจ้าของโรงงาน รับผลิตเสื้อยืด โปโล เสื้อพละ ต่างๆ  คุณเอ เห็นว่าฉันยังอายุน้อย บวกกับ คุณเอเห็นแววบางอย่าง จึงจับฉันฝึกฝึกซ้อมเรียนรู้งานด้านเสื้อ ฝึกตัดเย็บเสื้อ ออก
แบบเสื้อ สอนอบรมสั่งสอนงานด้วยความหวังดีเหมือนเป็นแม่คนหนึ่ง ฉันรู้สึกเหมือนช่องว่างในใจ ความโดดเดี่ยวเปล่าเปลี่ยว
ต่างๆ ได้ถูกเติมเต็ม ฉันตั้งใจเรียนรู้ และขยันแข็งขันมาก จนฝีมือในการทำเสื้อพัฒนาเก่งขึ้น 
เก่งเปรื่องปราดขึ้น สามารถช่วยงานรับผลิตเสื้อของคุณเอได้มากทีเดียว ทำอยู่5-6 ปี ก็
สามารถเป็นฝ่ายควบคุมการผลิต คุมดูแลคนงานได้ ด้วยความที่ได้เรียนรู้เรียนเยอะมาก ตามติดคุณเอไปทุกหนแห่ง
ฉันเก็บเงินได้ส่วนนึง ตัดสินใจตกลงใจขอคุณเอ ออกมาเปิดร้านรับผลิตเสื้อของตนเอง แรกๆ ยังไม่ทำเต็มตัว ก็รับเขามาบ้าง ตัดเย็บเองบ้าง ขายตามตลาดนัด ด้วยความที่ฉันใส่ใจในการรับผลิตเสื้อ 
จะทำอย่างสุดฝีมือ ทำให้ได้ เสื้อราคาถูก และคุณภาพดีน่าพอใจ  ลูกค้าก็ติดใจ  ขายดีมาก  เก็บเงินได้อีกจำนวนไม่น้อย  จากนั้นจึงตัดสินใจเช่า ล็อกขายเสื้อผ้าในแหล่งที่ขึ้นชื่อว่า 
การแข่งขันดุเดือดดุดันสุดๆ  ดิฉันเป็นร้านเสื้อผ้าใหม่ แรกๆขายได้น้อย แต่พอลูกค้าซื้อแล้วติดใจ ก็กลับมาซื้อเรื่อยๆ พร้อมบอกปากต่อปาก ทำให้ขายดีขึ้นๆ จากนั้นดิฉันจี
งขยายอีกสองสาขา พร้อม ลงจักร ลงคนทำงาน ทำโรงงานเล็กๆ รับผลิตเสื้อยืด เสื้อโปโล และยูนิฟอร์ม ควบคู่ควบคู่ไปด้วย ( คุณเอ มักจะให้งานดิฉันอยู่ประจำเสมอๆ)
ทุกวันนี้ชีวิตดิฉันดีมาก มีกิจการของตนเอง รับผลิตเสื้อรายได้หลายแสน ทั้งที่ในอดีตดิฉันมาจากติดลบ มีอดีตทีเหลวแหลกมาก่อน แต่นับว่าโชคดีดวงดีอยู่บ้างที่ได้พบคนดีๆ 
อย่างคุณเอ แต่ทั้งนี้ ต้องอาศัยความเพียรเพียร  ความขยันอดทนด้วยในการเรียนรู้งาน กว่าจะกล้ามาเปิดร้าน
ขายเสื้อ  และรับผลิตเสื้อของตนเอง ซึ่งมันยากลำบากมาก แต่หากเราอดทนพากเพียร มันก็ผ่าน
พ้นไปได้  หวังว่าเรื่องของดิฉันจะเป็นแรงบันดาลใจ ให้กับคนที่เคยมีอดีตที่ผิดพลาด ลุกขึ้นมาสู้กับชีวิตนะคะ