akeairxoil97
August 6th, 2015, 16:36
คุณเคยสงสัยไหม.. ว่าอพาร์ตเม้นทรุดโทรมที่มีห้องหลายๆห้อง แต่ละห้องเคยมันเคยเกิดอะไรมาบ้าง. และแต่ละห้องเคยมีใครเป็นเจ้าของ โรงงานทำเสื้อยืด (http://www.sahawath.com)
..
ในอพาร์ตเม้นขนาดค่อนข้างใหญ่โต ข้างโรงงานทำเสื้อยืดชื่อดัง อายุอานามของมัน หากเปรียบเป็นคน ก็ราวกับชายวัยเกษียณเลยทีเดียว ... แน่นอนว่าหลายๆห้องในอพาร์ตเม้นแห่งนี้ ถูกรับช่วงเวียนเจ้าของ(ชั่วคราว) มาหลายต่อหลายคน ... ผู้เช่าใหม่อย่างดิฉันเข้ามาอาศัยโดยแทบจะไม่เคยรู้อดีตของสถานที่ ที่จะย้ายเข้ามาอยู่ก่อนเลย ดิฉันเป็นคนหาเช้ากินค่ำและ ไม่มี
เวลามานั่งไยดีอะไรที่นอกเหนือจากปากท้องของตน ..
ดิฉันเป็นบุคลากร โรงงานทำเสื้อยืด แห่งนี้ ในเวลานั้นพึ่งได้งานในโรงงาน จึงมีความจำเป็นต้องย้ายจากที่อยู่เก่า มาอยู่อพาร์ตเม้นแห่งนี้ ซึ่งติดกับโรงงานทำเสื้อยืด และที่สำคัญราคาย่อมเยา
แน่นอนว่าอพาร์ตเม้นขนาดใหญ่ ราคาถูก แถมเปิดมานานมากขนาดนี้ บรรยากาศคงดูไม่จืดเลยทีเดียว ดิฉันย้ายเข้ามาวันอาทิตย์ตอนพลบค่ำ
ภาพที่เห็นแทบทำให้ดิฉันไม่อยากเข้าอยู่เลย อาคารสีขาวที่หม่นไปทั้งตึก ทางเดินค่อนข้างร้าง เต็มไปด้วยฝุ่น และข้าวของทีไม่ใช่แล้วจากเจ้าของห้องขี้เกียจบางคนนำมากองทิ้งไว้ ทำให้ทางเดินคับแคบ
มีคราบดำเกาะตามขอบระเบียง ไฟทางเดินก็มัว มุ้งลวดตามห้องต่างๆ ไม่ค่อยอยู่ในสภาพดี บ้างก็ขาดเป็นรูโหว่ๆบ้าง บ้างก็หลุดเกือบทั้งบาน แต่โชคดี
ยังมีเหล็กดัดติดอยู่ สภาพยังดี ต่างจาก สภาพของสิ่งอื่นๆในอพาร์ตเม้น เมื่อมองผ่านเข้าไปจะเห็นตึกโรงงานทำเสื้อยืดที่อยู่ข้างๆอย่างชัดเจน เป็นทิวทัศน์ที่ไม่ค่อยสวยมากนัก หากคนมีเงิน
เป็นถุงเป็นถัง เลือกได้คงเลือกวิวที่เห็นตึกระฟ้าของกรุงเทพฯ หรือ บรรยากาศริมน้ำ มิใช่ตึกเก่าเกือบโทรมมีคราบเหลือง และป้าย โรงงานทำเสื้อยืด ติดอยู่หมิ่นเหม่
เช่นนี้
ในอาทิตย์แรกที่ย้ายเข้า ดิฉัน แทบไม่ได้สังเกตอะไรมากนัก เนื่องจากกลับจากทำงานก็ล้าจนผลอยหลับไปอย่างรวดเร็ว เรียกว่าเป็นช่วงกำลังปรับพฤติกรรมกับงานใหม่ ซึ่ง
โรงงานผลิตเสื้อยืด ที่ดิฉันทำนั้น งานเยอะ และสามารถทำโอทีได้เกือบทุกวัน ดิฉันจึงเลือกทำไม่เว้น เพราะต้องการเก็บเงินจ่ายค่าเช่า ผ่านไปหกวัน( ทำงาน จ-ส) จนถึงวันอาทิตย์ ดิฉันจึงมี
โอกาสทำความสะอาดห้อง ( ที่เล็กเท่ารูหนู) และจัดห้องอย่างเคร่งครัดเสียที
จนเย็นๆ ก็ผลอยหลับไปด้วยความล้า ดิฉันได้ฝันแปลกๆ ฝันเห็นผู้หญิงมานั่งร้องห่มร้องไห้ที่ปลายเตียง ในฝันดิฉันไม่กลัวอย่างใด ได้ พยายามสะกิดเธอ และถามว่าเป็นอะไร ผู้หญิงคนนั้นหันมา แววตาโกรธแค้น พร้อมกับตะโกนขู่ดิฉัน ให้
ย้ายออกไป ไม่เช่นนั้นจะมีอันเป็นไป ดิฉันสะดุ้งตื่น และยอมรับว่าขนหัว
ลุกมากๆ นอนไม่หลับทั้งคืน เนื่องจากส่วนตัว ดิฉันเป็นคนกลัวผี อยู่แล้วเป็นทุนเดิม
รุ่นขึ้นไปทำงานที่โรงงานทำเสื้อยืด อย่างอิดโรย เล่าเรื่องที่ฝันให้ เพื่อนที่ทำงานด้วยกัน สมมุติว่าชื่อฟ้า ฟ้าก็เสียขวัญ และบอกกับดิฉันว่า เคยได้ยินเรื่องไม่ดีจากอพาร์ตเม้นนั้นมาเยอะ อยากให้ดิฉันย้ายออก .. ที่จริงดิฉันก็ไม่อยากอยู่แล้วแต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะแถวนั้น ที่ดิฉันอยู่ถูกที่สุดแล้ว อีกทั้งยังใกล้กับโรงงานทำเสื้อยืดที่ดิฉันทำงานอยู่ ทำให้ไม่มีค่าเดินทาง ที่สำคัญดิฉันไม่มีเบี้ยพอจะย้ายออกไปได้
ค่ำวันนั้น ดิฉันกลับห้อง พบว่า ห้องมีรอยถูกแซะ ลูกบิดประตูเสีย ดิฉันกลัวมาก จึงไปซื้อแม่กุญแจตัวใหญ่มาล็อกจากในห้อง กะว่าพรุ่งนี้จะแจ้งให้ช่างมาซ่อม คืนนั้นฝันเห็นผู้หญิงคนเดิม
คราวนี้หน้าตาโกธรเกรี้ยวกว่าเดิมกระโชกกระชากดิฉัน อย่างหยาบคาย ว่าทำไมยังกล้าอยู่ที่นี้ต่อ และเข้ามาบีบคอดิฉัน
ดิฉันรู้สึกอึดอัดจนสะดุ้งตื่น พร้อมกับรีบลุกขึ้นนั่ง ตอนนั้นดิฉันก็เห็นเงาคุ่มๆ ผ่านหน้าต่างข้างประตูไปอย่างรวดเร็ว ดิฉันพิศวงงงงวยเล็กน้อยแต่ไม่ได้นึกอะไร เพราะมัวแต่กลัวเรื่องฝัน ทำให้ไม่ได้หลับทั้งคืนอีกแล้ว
ดิฉันกลัวจนครั่นเนื้อครั่นตัว บวกกับไม่ได้นอน ทำให้ไปทำงานในวันรุ่งขึ้นไม่ไหว ดิฉันโทรหาหัวหน้าที่โรงงานทำเสื้อยืด เพื่อลางาน วันนั้นฉันนอนซม
ทั้งวัน พอบ่ายๆ เริ่มหิวจึง ลงไปหาซื้อของกิน ล่างหอมีร้านตามสั่ง สภาพเก่าแก่พอๆกับอพาร์ตเม้นท์อยู่ร้านนึง ฉันเข้าไปสั่งข้าวปลาอาหาร แล้วนั่งรอ พอข้าวเสร็จ คุณป้าเจ้าของร้านยกข้าวมาให้
พร้อมนั่งลงดูทีวีอยู่โต๊ะติดๆดิฉัน เวลานั้นดิฉันเป็นลูกค้าคนเดียว
ระหว่างกำลังกินอย่างช้าๆ ป้าก็หันมาถามดิฉันว่า ย้ายมาใหม่หรือเปล่า ฉันตอบว่า พึ่งย้ายมาได้ราวอาทิตย์เดียว คุณป้าถามคำถามต่อว่า ทำงานที่ไหน ฉันตอบว่า โรงงานทำเสื้อยืด ค่ะ จากนั้นป้าก็ถามต่อว่า แล้วเพื่อนชายทำงานที่เดียวกันมั้ย ดิฉันจีงบอกไปว่า ดิฉันอยู่คนเดียว
ไม่มีแฟนหรอก ป้าทำหน้าตกใจมาก และบอกดิฉันว่า ที่นี้ ผู้หญิงคนเดียว ไม่มีใครเขาย้ายมาอยู่หรอก มันมีเรื่องไม่ดี ฉันตกใจมากจึงขอร้องให้ป้าเล่าให้ฟังทั้งหมด ป้ามีท่าทีลุกลน แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเล่า
ป้าเล่าว่า ที่นี้ชอบมีคดีขืนใจผู้หญิง ไม่ปลอดภัย แต่ก่อน หน้าต่างหน้าห้องมีแค่ มุ้งลวดกับ กระจก ที่ไม่ค่อยแข็งแรง พวกคนงานผู้ชายพอเมาๆ แล้วชอบไปทำมิดีมิร้ายกับหญิง
สาวที่มาเช่าห้องคนเดียว ไม่ค่อยจับตัวคนร้ายได้ เพราะผู้หญิงอาย และถูกห้ามแจ้งตำรวจ ผู้หญิงต่างๆจึงได้แต่ ย้ายออกไปพร้อมคำสาปแช่งคนพวก
นั้น แต่มีอยู่สาวโรงงานคนหนึ่ง ซึ่งเป็นพนักงานโรงงานรับเสื้อยืดที่เดียวกับที่ดิฉันทำอยู่ ถึงคราวเคราะห์ ขณะที่พวกคนทรามพยายามจะขืนใจเธอไม่ยอม ฮึดสู้แรง เลยทำให้ถูกคนร้ายบีบคอ แล้วถึงแก่ชีวิตในห้อง เกิดเป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมา คนในอพาร์ตเม้นขู่จะย้ายออกกันหมด เพราะกังวลสวัสดิภาพ เจ้าของจึงต้อง ยอมจำนนติดเหล็กดัด ที่หน้าต่างทุกห้อง แต่กระนั้นคนก็ย้ายออกกันเกือบครึ่ง ซึ่งส่วนใหญ่
เป็นพนักงานโรงงานทำเสื้อยืด ข้างกันนี่เอง คนยอมไปเช่าห้องที่โรงงานจัดสรรเอาไว้ อยู่แทน ซึ่งคับแคบ และ สภาพต่ำต้อยกว่ามาก จากคดีคราวนั้น คนร้ายยังลอย
นวล เพราะไม่มีข้อยืนยันเอาผิดได้แน่นอน ฉันจึงบอกเบอร์ห้องไปว่า เรื่องที่เกิดขึ้น ใช่ห้องเบอร์นี้ไหม ป้าดูไม่แน่ใจ แต่บอกว่า เบอร์ห้องคุ้นๆ น่าจะใช่ เรื่องมัน
ผ่านมา สองสามปีแล้ว
หลังจากฟังเรื่องที่ป้าชี้แจง ฉันไม่ลังเลที่จะย้ายออกทันที ค่าห้องที่เช่าใหม่ ก็กะว่าจะขอหยิบยืมเพื่อนที่ทำงานในโรงงานผลิตเสื้อยืดเดียวกันก่อน
อย่างน้อยขอไปอยู่ที่ ที่มั่นคงกว่านี้ และในใจนึกขอบคุณวิญญาณผู้หญิงตนนั้นที่ได้มาเข้าฝัน ไล่ให้ดิฉันออกไปจากที่นี้ และคืนนั้นหากดิฉันไม่โดนหลอกจนพรั่นพรึงตื่นก่อน อาจโดนงัดห้องสำเร็จ เข้ามาทำมิดีมิร้ายก็เป็นได้ จากเหตุการณ์นั้นทำให้ฉันตระหนักเลย
ว่า บางครั้งผีก็ไม่ได้น่าพรั่นพรึง แต่คนต่างหากที่น่าหวาดผวายิ่งกว่าผีเสียอีก
ฝากไว้สำหรับใครที่คิดจะย้ายเข้าไปอยู่ห้องเช่าใหม่ ลองสังเกตดูสักหน่อยว่า อพาร์ตเม้นท์แห่งนั้นอยู่ข้างๆโรงงานทำเสื้อยืดมีชื่อหรือไม่ ไม่แน่คุณอาจกำลังย้ายไปอยู่ห้องเก่าของดิฉัน แต่ที่สำคัญควรวิเคราะห์รอบๆ และใส่ใจเรื่องความปลอดภัยต่างๆไว้ให้ดี อย่าคำนึงแต่ราคา เพราะชีวิตเราสำคัญกว่า คุณอาจจะไม่ได้โชคดีเหมือนดิฉันก็ได้
..
ในอพาร์ตเม้นขนาดค่อนข้างใหญ่โต ข้างโรงงานทำเสื้อยืดชื่อดัง อายุอานามของมัน หากเปรียบเป็นคน ก็ราวกับชายวัยเกษียณเลยทีเดียว ... แน่นอนว่าหลายๆห้องในอพาร์ตเม้นแห่งนี้ ถูกรับช่วงเวียนเจ้าของ(ชั่วคราว) มาหลายต่อหลายคน ... ผู้เช่าใหม่อย่างดิฉันเข้ามาอาศัยโดยแทบจะไม่เคยรู้อดีตของสถานที่ ที่จะย้ายเข้ามาอยู่ก่อนเลย ดิฉันเป็นคนหาเช้ากินค่ำและ ไม่มี
เวลามานั่งไยดีอะไรที่นอกเหนือจากปากท้องของตน ..
ดิฉันเป็นบุคลากร โรงงานทำเสื้อยืด แห่งนี้ ในเวลานั้นพึ่งได้งานในโรงงาน จึงมีความจำเป็นต้องย้ายจากที่อยู่เก่า มาอยู่อพาร์ตเม้นแห่งนี้ ซึ่งติดกับโรงงานทำเสื้อยืด และที่สำคัญราคาย่อมเยา
แน่นอนว่าอพาร์ตเม้นขนาดใหญ่ ราคาถูก แถมเปิดมานานมากขนาดนี้ บรรยากาศคงดูไม่จืดเลยทีเดียว ดิฉันย้ายเข้ามาวันอาทิตย์ตอนพลบค่ำ
ภาพที่เห็นแทบทำให้ดิฉันไม่อยากเข้าอยู่เลย อาคารสีขาวที่หม่นไปทั้งตึก ทางเดินค่อนข้างร้าง เต็มไปด้วยฝุ่น และข้าวของทีไม่ใช่แล้วจากเจ้าของห้องขี้เกียจบางคนนำมากองทิ้งไว้ ทำให้ทางเดินคับแคบ
มีคราบดำเกาะตามขอบระเบียง ไฟทางเดินก็มัว มุ้งลวดตามห้องต่างๆ ไม่ค่อยอยู่ในสภาพดี บ้างก็ขาดเป็นรูโหว่ๆบ้าง บ้างก็หลุดเกือบทั้งบาน แต่โชคดี
ยังมีเหล็กดัดติดอยู่ สภาพยังดี ต่างจาก สภาพของสิ่งอื่นๆในอพาร์ตเม้น เมื่อมองผ่านเข้าไปจะเห็นตึกโรงงานทำเสื้อยืดที่อยู่ข้างๆอย่างชัดเจน เป็นทิวทัศน์ที่ไม่ค่อยสวยมากนัก หากคนมีเงิน
เป็นถุงเป็นถัง เลือกได้คงเลือกวิวที่เห็นตึกระฟ้าของกรุงเทพฯ หรือ บรรยากาศริมน้ำ มิใช่ตึกเก่าเกือบโทรมมีคราบเหลือง และป้าย โรงงานทำเสื้อยืด ติดอยู่หมิ่นเหม่
เช่นนี้
ในอาทิตย์แรกที่ย้ายเข้า ดิฉัน แทบไม่ได้สังเกตอะไรมากนัก เนื่องจากกลับจากทำงานก็ล้าจนผลอยหลับไปอย่างรวดเร็ว เรียกว่าเป็นช่วงกำลังปรับพฤติกรรมกับงานใหม่ ซึ่ง
โรงงานผลิตเสื้อยืด ที่ดิฉันทำนั้น งานเยอะ และสามารถทำโอทีได้เกือบทุกวัน ดิฉันจึงเลือกทำไม่เว้น เพราะต้องการเก็บเงินจ่ายค่าเช่า ผ่านไปหกวัน( ทำงาน จ-ส) จนถึงวันอาทิตย์ ดิฉันจึงมี
โอกาสทำความสะอาดห้อง ( ที่เล็กเท่ารูหนู) และจัดห้องอย่างเคร่งครัดเสียที
จนเย็นๆ ก็ผลอยหลับไปด้วยความล้า ดิฉันได้ฝันแปลกๆ ฝันเห็นผู้หญิงมานั่งร้องห่มร้องไห้ที่ปลายเตียง ในฝันดิฉันไม่กลัวอย่างใด ได้ พยายามสะกิดเธอ และถามว่าเป็นอะไร ผู้หญิงคนนั้นหันมา แววตาโกรธแค้น พร้อมกับตะโกนขู่ดิฉัน ให้
ย้ายออกไป ไม่เช่นนั้นจะมีอันเป็นไป ดิฉันสะดุ้งตื่น และยอมรับว่าขนหัว
ลุกมากๆ นอนไม่หลับทั้งคืน เนื่องจากส่วนตัว ดิฉันเป็นคนกลัวผี อยู่แล้วเป็นทุนเดิม
รุ่นขึ้นไปทำงานที่โรงงานทำเสื้อยืด อย่างอิดโรย เล่าเรื่องที่ฝันให้ เพื่อนที่ทำงานด้วยกัน สมมุติว่าชื่อฟ้า ฟ้าก็เสียขวัญ และบอกกับดิฉันว่า เคยได้ยินเรื่องไม่ดีจากอพาร์ตเม้นนั้นมาเยอะ อยากให้ดิฉันย้ายออก .. ที่จริงดิฉันก็ไม่อยากอยู่แล้วแต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะแถวนั้น ที่ดิฉันอยู่ถูกที่สุดแล้ว อีกทั้งยังใกล้กับโรงงานทำเสื้อยืดที่ดิฉันทำงานอยู่ ทำให้ไม่มีค่าเดินทาง ที่สำคัญดิฉันไม่มีเบี้ยพอจะย้ายออกไปได้
ค่ำวันนั้น ดิฉันกลับห้อง พบว่า ห้องมีรอยถูกแซะ ลูกบิดประตูเสีย ดิฉันกลัวมาก จึงไปซื้อแม่กุญแจตัวใหญ่มาล็อกจากในห้อง กะว่าพรุ่งนี้จะแจ้งให้ช่างมาซ่อม คืนนั้นฝันเห็นผู้หญิงคนเดิม
คราวนี้หน้าตาโกธรเกรี้ยวกว่าเดิมกระโชกกระชากดิฉัน อย่างหยาบคาย ว่าทำไมยังกล้าอยู่ที่นี้ต่อ และเข้ามาบีบคอดิฉัน
ดิฉันรู้สึกอึดอัดจนสะดุ้งตื่น พร้อมกับรีบลุกขึ้นนั่ง ตอนนั้นดิฉันก็เห็นเงาคุ่มๆ ผ่านหน้าต่างข้างประตูไปอย่างรวดเร็ว ดิฉันพิศวงงงงวยเล็กน้อยแต่ไม่ได้นึกอะไร เพราะมัวแต่กลัวเรื่องฝัน ทำให้ไม่ได้หลับทั้งคืนอีกแล้ว
ดิฉันกลัวจนครั่นเนื้อครั่นตัว บวกกับไม่ได้นอน ทำให้ไปทำงานในวันรุ่งขึ้นไม่ไหว ดิฉันโทรหาหัวหน้าที่โรงงานทำเสื้อยืด เพื่อลางาน วันนั้นฉันนอนซม
ทั้งวัน พอบ่ายๆ เริ่มหิวจึง ลงไปหาซื้อของกิน ล่างหอมีร้านตามสั่ง สภาพเก่าแก่พอๆกับอพาร์ตเม้นท์อยู่ร้านนึง ฉันเข้าไปสั่งข้าวปลาอาหาร แล้วนั่งรอ พอข้าวเสร็จ คุณป้าเจ้าของร้านยกข้าวมาให้
พร้อมนั่งลงดูทีวีอยู่โต๊ะติดๆดิฉัน เวลานั้นดิฉันเป็นลูกค้าคนเดียว
ระหว่างกำลังกินอย่างช้าๆ ป้าก็หันมาถามดิฉันว่า ย้ายมาใหม่หรือเปล่า ฉันตอบว่า พึ่งย้ายมาได้ราวอาทิตย์เดียว คุณป้าถามคำถามต่อว่า ทำงานที่ไหน ฉันตอบว่า โรงงานทำเสื้อยืด ค่ะ จากนั้นป้าก็ถามต่อว่า แล้วเพื่อนชายทำงานที่เดียวกันมั้ย ดิฉันจีงบอกไปว่า ดิฉันอยู่คนเดียว
ไม่มีแฟนหรอก ป้าทำหน้าตกใจมาก และบอกดิฉันว่า ที่นี้ ผู้หญิงคนเดียว ไม่มีใครเขาย้ายมาอยู่หรอก มันมีเรื่องไม่ดี ฉันตกใจมากจึงขอร้องให้ป้าเล่าให้ฟังทั้งหมด ป้ามีท่าทีลุกลน แต่สุดท้ายก็ตัดสินใจเล่า
ป้าเล่าว่า ที่นี้ชอบมีคดีขืนใจผู้หญิง ไม่ปลอดภัย แต่ก่อน หน้าต่างหน้าห้องมีแค่ มุ้งลวดกับ กระจก ที่ไม่ค่อยแข็งแรง พวกคนงานผู้ชายพอเมาๆ แล้วชอบไปทำมิดีมิร้ายกับหญิง
สาวที่มาเช่าห้องคนเดียว ไม่ค่อยจับตัวคนร้ายได้ เพราะผู้หญิงอาย และถูกห้ามแจ้งตำรวจ ผู้หญิงต่างๆจึงได้แต่ ย้ายออกไปพร้อมคำสาปแช่งคนพวก
นั้น แต่มีอยู่สาวโรงงานคนหนึ่ง ซึ่งเป็นพนักงานโรงงานรับเสื้อยืดที่เดียวกับที่ดิฉันทำอยู่ ถึงคราวเคราะห์ ขณะที่พวกคนทรามพยายามจะขืนใจเธอไม่ยอม ฮึดสู้แรง เลยทำให้ถูกคนร้ายบีบคอ แล้วถึงแก่ชีวิตในห้อง เกิดเป็นเรื่องเป็นราวขึ้นมา คนในอพาร์ตเม้นขู่จะย้ายออกกันหมด เพราะกังวลสวัสดิภาพ เจ้าของจึงต้อง ยอมจำนนติดเหล็กดัด ที่หน้าต่างทุกห้อง แต่กระนั้นคนก็ย้ายออกกันเกือบครึ่ง ซึ่งส่วนใหญ่
เป็นพนักงานโรงงานทำเสื้อยืด ข้างกันนี่เอง คนยอมไปเช่าห้องที่โรงงานจัดสรรเอาไว้ อยู่แทน ซึ่งคับแคบ และ สภาพต่ำต้อยกว่ามาก จากคดีคราวนั้น คนร้ายยังลอย
นวล เพราะไม่มีข้อยืนยันเอาผิดได้แน่นอน ฉันจึงบอกเบอร์ห้องไปว่า เรื่องที่เกิดขึ้น ใช่ห้องเบอร์นี้ไหม ป้าดูไม่แน่ใจ แต่บอกว่า เบอร์ห้องคุ้นๆ น่าจะใช่ เรื่องมัน
ผ่านมา สองสามปีแล้ว
หลังจากฟังเรื่องที่ป้าชี้แจง ฉันไม่ลังเลที่จะย้ายออกทันที ค่าห้องที่เช่าใหม่ ก็กะว่าจะขอหยิบยืมเพื่อนที่ทำงานในโรงงานผลิตเสื้อยืดเดียวกันก่อน
อย่างน้อยขอไปอยู่ที่ ที่มั่นคงกว่านี้ และในใจนึกขอบคุณวิญญาณผู้หญิงตนนั้นที่ได้มาเข้าฝัน ไล่ให้ดิฉันออกไปจากที่นี้ และคืนนั้นหากดิฉันไม่โดนหลอกจนพรั่นพรึงตื่นก่อน อาจโดนงัดห้องสำเร็จ เข้ามาทำมิดีมิร้ายก็เป็นได้ จากเหตุการณ์นั้นทำให้ฉันตระหนักเลย
ว่า บางครั้งผีก็ไม่ได้น่าพรั่นพรึง แต่คนต่างหากที่น่าหวาดผวายิ่งกว่าผีเสียอีก
ฝากไว้สำหรับใครที่คิดจะย้ายเข้าไปอยู่ห้องเช่าใหม่ ลองสังเกตดูสักหน่อยว่า อพาร์ตเม้นท์แห่งนั้นอยู่ข้างๆโรงงานทำเสื้อยืดมีชื่อหรือไม่ ไม่แน่คุณอาจกำลังย้ายไปอยู่ห้องเก่าของดิฉัน แต่ที่สำคัญควรวิเคราะห์รอบๆ และใส่ใจเรื่องความปลอดภัยต่างๆไว้ให้ดี อย่าคำนึงแต่ราคา เพราะชีวิตเราสำคัญกว่า คุณอาจจะไม่ได้โชคดีเหมือนดิฉันก็ได้