รับทำเสื้อทีม เป็นเหตุให้เกือบจะเรียนไม่จบ

[ruyjung118]

สวัสดีค่ะ เราเป็นนิสิตปีที่ 4 ของมหาลัยโด่งดังแห่งหนึ่งของเมืองเหนือ วันนี้มีคำกล่าวมาระบายให้กับเพื่อนๆที่จะต้องมีกิจกรรมรับทำเสื้อรุ่น เสื้อคณะ หรือว่าเสื้อใส่ทำกิจกรรมเช่นไรหลากหลาย ที่ทางมหาวิทยาลัยหรือรุ่นพี่จะบัญชามา ซึ่งเหตุการณ์ที่จะเป็นเหตุให้เราถึงกลับสามารถศึกษาไม่จบก็เกิดจากงานรับทำเสื้อคณะนี้เลย เนื้อความมีอยู่ว่าเราซึ่งเป็นประธานสโมสรนักศึกษา ได้สนทนากันว่าเราน่าจะจัดทำเสื้อของคณะเราเองเพื่อเก็บไว้เป็นเครื่องระลึกหรือสามารถใส่มาเรียนได้ ตอนต้นก็ว่าจะทำกันเพียงกลุ่มเล็กๆแต่พอเรื่องรู้ไปถึงรุ่นน้อง รุ่นพี่ รวมถึงอาจารย์ประจำคณะ ก็เลยกลายเป็นคนจำนวนมากของคณะ ให้ความสนใจสั่งทำเสื้อรุ่นเป็นจำนวนมาก เราเลยจำเป็นจะต้องเป็นผู้รับผิดชอบ รับทำเสื้อรุ่นนี้เอง เนื่องจากตัวเลขเงินค่อนข้างเยอะ และเราก็ทั้งเป็นประธานสโมสรนักศึกษา ก็คงเป็นที่น่าเชื่อเหมาะสมที่จะเป็นคนรวบรวมเงิน เรายินยอมพร้อมใจกันว่าจะเริ่มต้นใส่เสื้อกันตอนเปิดเทอม 2 ซึ่งก็มีระยะเวลาให้เพื่อนๆน้องๆ เก็บเงินประมาณ 2 เดือนกว่า เรียกว่าไม่รีบไม่ร้อนมากนัก เพราะว่าระหว่างนี้ทางมหาลัยก็จะมีงานครบรอบ 100 ปี ซึ่งจะยุ่งมากๆ ทั้งเตรียมงาน เตรียมการ์ดเชิญนิสิตเก่า เตรียมการแสดงบนเวที และอีกนานัปการ เราเกือบจะไม่ได้เรียนเราทุ่มเทมากเพราะว่ามันเป็นหน้าเป็นตาของประธานสโมสรในแต่ละรุ่นว่าจะจัดงานออกมาได้ดีแค่ไหน ทำให้เราลืมๆเรื่องรับทำเสื้อคณะไปเลย ทางร้านเริ่มมาทวงค่ามัดจำเราก็แบบไม่มีเวลาอ่ะ ก็เริ่มวิตก มีไปคร่ำครวญกับเพื่อนๆบ้างว่าไม่มีเวลาเก็บรวบรวมเงินเลย กลัวว่าที่ไปรับปากจะรับทำเสื้อ (http://www.madetooorder.com/)คณะให้ทันเทอม 2 จะไม่ทัน แต่จะเรียกว่ามีโชคหรือเคราะห์กรรมของเราไม่รู้นะ ก็มีเพื่อนคนนึงอาสาจะช่วยเก็บเงินค่าเสื้อจากเพื่อนๆให้ เราก็ไตร่ตรองอยู่ 2-3 วันนะ แต่ดูจากลักษณะการดำรงชีวิต ข้าวของเครื่องใช้ของเพื่อนคนนี้ก็ดูเป็นคนมีเงินนะ ไม่น่ามีปัญหาในเรื่องนี้และก็เป็นเพื่อนที่เรียนร่วมกันมาตั้ง 4 ปี ก็ไม่เคยมีปัญหาเรื่องนี้ เราเลยเชื่อใจให้เค้าเป็นคนเก็บเงินและให้สื่อสารกับร้านรับทำเสื้อไปเลย นับต่อจากนั้นก็เริ่มมีคนมองว่าเพื่อนคนนี้ทำไมเปลี่ยนกระเป๋าบ่อยจัง ทำไมไปเที่ยวตะลอนบ่อยมาก กินแต่ข้าวไฮโซตลอด แต่เราไม่ได้เอาใจใส่มากนัก แต่มันเริ่มผิดสังเกตตอนที่ทางร้านรับทำเสื้อโทรมาหาเราว่ายังได้ค่ามัดจำเสื้อไม่ครบ เราก็ใจแป้วบอกว่าจะไปติดตามให้ เรารีบโทรศัพท์ไปตามที่เพื่อนคนนี้เขาก็บอกว่าไม่มีปัญหาเดี๋ยวไปเคลียร์กับที่ร้านรับทำเสื้อให้ เราก็ไม่ฉุกคิดว่าเพื่อนจะยักก็เลยไม่ได้เข้าไปจุ้นจ้านเพราะจัดให้เกียรติเพื่อนด้วย แต่ตอนหลังเราก็แวบโทรไปย้อนถามที่ร้านรับทำเสื้อเค้าบอกว่าได้เงินมัดจำครบถ้วนแล้ว เค้าก็เลยเริ่มผลิต  เกือบถึงวันเปิดภาคเรียน 2 แล้ว ทางร้านโทรมาติดตามว่าเสื้อแล้วเสร็จแล้วให้นำเงินส่วนที่เหลือ 50,000 บาทไปจ่าย เราก็โทรตามเพื่อนคนนี้แต่เค้าบอกว่ายุ่งๆเดี๋ยวจะไปจัดแจงให้ หมดไปอีก 2 วันทางร้านก็บอกว่าโทรหาเพื่อนเราไม่ติด ไม่มีคนรับ และยังไม่เข้ามาจ่ายค่าเสื้อ เราก็ขวนขวายโทรแต่ติดต่อไม่ได้จนเราเริ่มกังวล เพราะว่าเราเป็นคนรับผิดชอบส่วนรับทำเสื้อคณะตรงนี้  เราเริ่มไม่สบายใจว่าเพื่อนๆจะมองว่าเราทุจริต และเราก็ไม่มีเงินที่จะไปให้เอง เราเศร้าโศกและหาทางออกไม่ได้ จนท้ายสุดเราก็ตกลงใจเดินไปลาออกกับอาจารย์ที่ปรึกษาและเล่าเรื่องเหตุให้ฟัง อาจารย์ก็ตื่นตกใจมากไม่ให้เราออก หาทางไปที่อยู่อาศัยเพื่อนคนนี้ ยังกับโชคดีเข้าข้างเราเพื่อนคนนี้อยู่บ้านและสารภาพกับเราและอาจารย์ว่าเอาเงินไปใช้ทั้งหมดแล้ว ไม่มีไปให้ค่าเสื้อ เลยไม่ไปเล่าเรียนและหลบหนีมาอยู่ที่พัก เราบอกเพื่อนว่าเขาเกือบจะทำให้เราศึกษาไม่จบ เขาก็ขอโทษขอโพยและเอาแต่ร้องห่มร้องไห้ อาจารย์เลยเสนอให้นำเงินส่วนอื่นไปให้ค่าเสื้อก่อนและให้เพื่อนคนนี้ไปดำเนินงานใช้หนี้สินกับคณะเอง เราเลยต้องการจะบอกกล่าวกับเพื่อนๆว่าหากสัญญาจะดำเนินงานอะไรแล้ว ไม่ควรไปให้คนอื่นดำเนินต่อ เรื่องง่ายๆจะเปลี่ยนไปเป็นเรื่องใหญ่ได้เลย